Portret van de Russische celliste Natalia Gutman. Inmiddels 54 jaar oud reist de levende legende en moeder van drie kinderen de hele wereld over en laat ze met haar indringende en sobere manier van spelen een diepe indruk achter.
Regisseuse Eline Flipse volgde de celliste van concert naar concert. In de tram, de trein en het vliegtuig spreekt Gutman over haar leven, dat geheel in het teken staat van de muziek. Op oude home videos spelen haar vroeg overleden echtgenoot en haar drie kinderen viool.
Deze film belicht de tol van de roem, de zware verantwoordelijkheid voor de muziek en de verantwoordelijkheid als alleenstaande moeder in een verstoord gezin met opgroeiende kinderen. Naast onder andere interviews en beelden van repetities en uitvoeringen, toont de film beelden van Gutman tijdens een reis naar Duitsland. Een film over de strijd en kracht van een vrouw die het onmogelijke probeert te combineren.
Natalia Gutman buigt zich over de cello en omarmt het instrument. Cello en celliste bewegen als één geheel. ‘Ik heb het gevoel dat ik alleen maar leef als ik een concert geef‘, zegt ze later. Gutman speelt zowel Schumann, Bach en Sjostakovitsj als moderne werken. Recent beschikbaar gekomen archiefmateriaal herinnert aan de negen jaar durende periode dat de Joodse Gutman een speelverbod kreeg opgelegd. De componist Schnittke schreef speciaal voor haar een sonate en een concerto; zijn werk mocht onder het sovjetregime echter niet worden uitgevoerd. Gutman zelf mocht negen jaar lang niet optreden of reizen. In deze film zijn opnamen te zien van een besloten concert uit die periode, waar ook haar ‘muzikale vader‘ Sviatoslav Richter verschijnt.
regie Eline Flipse
producent Hetty Naaijkens-Retel Helmrich
bioscoopuitbreng 1999
omroep NPS